Call Jenny

کال به معنی دره یا مسیر ایجاد شده به وسیله سیلاب ها و جریان آب می باشد. کال جنی یا دره جن ها دره ای است که در استان خراسان جنوبی، شمال طبس و در اطراف روستای ازمیغان، در امتداد خروجی قناتی که در نزدیکی آن وجود دارد، واقع شده است. این دره که 35 کیلومتر با شهرستان طبس فاصله دارد، دره ای زیبا و حیرت انگیز است. بومیان قدیمی این دره را به دلیل اینکه خوف انگیز و محل زندگی ارواح و جن ها میدانستند، دره جن ها نامیده اند. برای دست یابی به کف دره باید با منطقه آشنایی داشت. دره دارای دیواره های بلند و پرشیب است که وارد شدن به آن خطراتی به همراه دارد. از دیگر جذابیتهای این دره وجود تونل ها و خانه هایی بنام خانه گبرها در دل دیواره هاست که برای سکنای زرتشتیان زمان خود ساخته شده بودند. ساخت این تونلها و حفره ها که در دامنه جداره های این دره قرار گرفته اند احتمالا به زمان ساسانیان بازمیگردد. مسیر دسترسی به این حفره ها بسیار دشوار بوده و در طی آن تونل هایی دیده می شد که احتمالا راه های ارتباطی آنها با هم بوده است.

پس از عبور از جاده آسفالت و دو راهی استخر شاعر و طی حدود ۵ کیلومتر جاده خاکی می توان به دره رسید. ورور به دره دو را دارد: یکی انتهای جاده خاکی که ابتدای این دره می باشد و به کوه متصل است و دیگری میانه های جاده خاکی که می توان از طریق شکاف ایجاد شده بوسیله فرسایش به درون دره راه پیدا کرد. در راه ابتدایی که متصل به کوه می باشد چشمه آبی روان است و منطقه سرسبزی را ایجاد کرده است. در این محل درختان در هم تنیده نخل که بصورت خودرو روییده اند و نیزار را نیز می توان مشاهده کرد.

در طول این دره فرسایش باد و آب ،نقوش و پستی و بلندیهای شگرف و زیبایی ایجاد کرده است. دره در برخی قسمت ها به شکل     U  و در بعضی نقاط به شکل V درآمده است. در بعضی نقاط همگرایی دو دهنه دره را در قسمت بالایی آن به چشم می خورد که بی نظیر است.

ادامه دره به آبشارهای کوچک که در زبان محلی شلن (sholan) نامیده می شود می رسد . در قسمتهایی آب بصورت حوضچه هایی جمع شده که در فصل تابستان برای آب تنی و فرار از گرمای طاقت فرسای هوا مناسب است و بالاخره این آب در محلی بوسیله راه آب و تونلهایی که اهالی روستاهای پایین این منطقه ایجاد کرده اند به داخل قنات هدایت می شود.

در دیواره دره حفراتی به چشم می خورد. شاید در نگاه اول احساس شود که اینها نیز حاصل فرسایش طبیعت هستند اما با کمی دقت مشخص می شود که اینها ساخته دست بشرند. در ارتفاع ۲ متری از سطح زمین چاه ورودی قرار دارد. می توان از این چاه که حدود ۷-۸ متر ارتفاع دارد بوسیله جای دست ها و حفرات بدنه آن بالا رفت و به تالاری رسید. در دو طرف این تالار دو دالان قرار دارد که هر کدام شامل چندین اتاق می باشند. همه اینها بوسیله انسان و در دل دیواره این دره عجیب پدید آمده اند. هنوز رد تیشه معماران بر در و دیوار اتاقکها مشاهده می شود. طبق نظر کارشناسان تاریخ بنای این مکان به دوره ساسانیان بر می گردد و گفته می شود که محل چله نشینی یکتا پرستان بوده است.

اگر مسیر دره را بسمت انتهای دره ادامه دهیم به محلی دیگر که شبیه به این مکان است بر می خوریم اما بر اثر فرسایش سیلابهای موسمی، چاه و محل دسترسی از پایین دره به اتاقکهای آن از بین رفته و دسترسی به آن از راه پایین دره غیر ممکن است.