پل شهرستان
استان اصفهان
قدیمى ترین پل زاینده رود است که به عقیده بعضى از محققین اساس امروز آن ساسانى است ولى ریشه و پایه هخامنشى دارد و قسمت هاى فوقانى آن الحاقاتى از آثار دوره دیالمه و سلاجقه را در بر مى گیرد این پل قدیمی در ناحیه « جی قدیم » واقع شده و از نظر معماری فوق العاده جالب توجه است و یکى از پل هاى باستانى است که در چهار کیلومترى مشرق اصفهان واقع و از دو طرف از آن پل عبور مى کنند . یکى از خیابان هاى مشتاق و سارویه و از دامنه تپه اشرف و دیگر از دالان بهشت ؛ در دو طرف این پل بیشه و باغ ها و آپارتمان هاى تابستانى وجود دارد . پایه های این پل بر روی سنگهای طبیعی کف رودخانه استوار گردیده‌است. طول پل از ستون مدور آجری تا انتهای سنگفرش قدیمی، در حدود ۱۰۵ متر و عرض آن از ۴/۲۵ تا ۵ متر متغیر است. جهت پل، شمالی – جنوبی با کمی انحراف است.پل شهرستان دارای یازده چشمه و دوازده پایه سنگی بزرگ است، اما قسمت فوقانی پل که جهت عبور و مرور بوده خراب شده است و فقط پیاده می‌توان از روی آن عبور کرد.
از مصالح به کار رفته در ساخت این پل می توان به سنگ، آجر و خشت اشاره کرد.
پل بر بستر صخره اى رودخانه احداث شده است. در زمان هاى باستان، براى ایجاد پل ها، بستر صخره اى رودخانه انتخاب مى شد. همچنین محل مورد نظر را در جایى انتخاب مى کردند که رودخانه باریک شده است. این شیوه، براى استحکام و صرفه جویى در مصرف مصالح در ساختمان پل به کار گرفته مى شد در این شیوه، ابتدا صخره را تراشیده سپس با سنگ و ساروج پایه هاى پل را به وجود مى آوردند. در ساختن پل شهرستان نیز از همین شیوه استفاده شده است و پایه ها را از سنگ لاشه و ساروج ساخته اند.
دیدگاه ها